Ey benim vefasız hüsnü cemalim Boş yere kendine kızdığın yeter Böyle gelmiş böyle gider bu halim Yanısıra beni ezdiğin yeter
Gazele dönmesin ol bağ-ı gülşen Mestane gözlerin etme perişan Metanete bürün sevgiyi kuşan Nafile canından bezdiğin yeter
Veçhinde okunur aşkın nihanı Eğil de farkeyle seni seveni Gir gönül haneye yerini tanı Varıp yaban elde gezdiğin yeter
Dost eğer sevgiden ilham alırsan Sadakat hükmüne bağlı kalırsan Eğer irşat olup hakkı bilirsen Dertli Fedai yi üzdüğün yeter |